این عمل در افرادی قابل انجام است كه BMI بالای ۳۵ داشته باشند وحجم ودفعات غذای مصرفی آنها زیاد باشد. بعبارت دیگر در كسانی كه مشكل احساس گرسنگی كاذب ومصرف مكررموادغذایی درنوبتهای مختلف وتغذیه بی رویه وباحجم زیاد غذا رادارند، عمل جراحی اسلیو روش بسیارمناسبی است. همچنین در افرادی كه BMI بالای ۵۰ یعنی چاقی سوپر دارند، جهت كاهش وزن مناسب تا انجام مرحله دوم عمل یعنی عمل سوئیچ اثنی عشر، ویا هر عمل مناسب دیگری این عمل قابل انجام است.

افرادی كه بیماری‌های زمینه ای نظیر كم خونی ، بیماری التهابی كرون و آسم شدید دارند و یا بیمارانی كه از داروهای ضد التهابی غیراستیروئیدی مانند ایندومتاسین استفاده می‌كنند به دلیل آنكه به زخم های حاشیه ای معده مستعد هستند، به جای آنكه تحت عمل بای پس معده قرار گیرند، بهتر است عمل اسلیو معده شوند.

دربیمارانی كه مایل به داشتن جسم خارجی مثل حلقه نیستند و از مراجعات مكرر برای تنظیم حلقه پرهیز دارند، عمل اسلیومعده انجام می شود. عمل جراحی اسلیو یا آستینی کردن معده با بریدن عمودی سه چهارم معده وخارج كردن آن ازشكم، صورت میگیرد و شكل معده به صورت یك موز درمی آید. برای منظم بریده شدن معده وپیشگیری از تنگی یا گشادی باقیمانده معده لازم است از یك سایزر یا لوله با سایز ۳۶ استفاده نمود. این بوژی از طریق دهان و توسط متخصص بی‌هوشی وارد مری و سپس معده می‌شود و در امتداد خم كوچك معده نگه داشته می‌شود. معده به طور عمودی به كمك ماشین دوخت وبااستاپلر یا منگنه های مخصوصی دوخته وبریده می‌شود درحالی که شاخه‌های عصب وعروق اصلی معده ودریچه های ورودی وخروجی آن حفظ می‌گردد. بنابراین عملكرد دریچه ها و حركات دودی معده به قوت خود باقی می‌ماند و حجم معده به میزان تقریبی ۵۰ تا ۱۰۰ سی‌سی تقلیل می‌یابد. بعبارت دیگر بخشی ازمعده كه مسئول ذخیره و انباشته شدن غذا می‌باشد ودرعین حال، هورمونی به نام ghrelin ترشح میکند و مسئول ایجاد گرسنگی و اشتها در فرداست، برداشته وحذف میشود ونتیجه آن احساس سیری زودرس و بی اشتهایی طولانی برای فرد می باشد.

در این عمل جراحی، عوارض عملهایی مانند بای پس یا مینی بای پس وجودندارد. این عوارض شامل زخم درحاشیه آناستوموز، كمبود برخی ویتامین‌ها، بروز فتق داخلی و انسداد روده، سندروم دامپینگ و... است که معمولا در عمل اسلیو دیده نمیشود. مسیر عبور غذا فیزیولوژیك وکاملا طبیعی است و تنها حجم کمی از معده برای فرد باقی میماند؛ مثلا درحد دو تا سه قاشق غذاخوری برنج ومانندآن. بدیهی است که عمل به روش لاپاراسكوپی انجام می‌شود و معده‌ برداشته شده از طریق یكی از همان سوراخهای موضع جراحی خارج میگردد. از نقاط قوت این روش آن است که در صورت عدم پاسخ مناسب به درمان، به راحتی قابل تغییر به روش‌های دیگر نظیر بای‌‌پس معده، مینی بای‌پس ونیز سوئیچ‌ اثنی‌عشر است. این عمل به لحاظ برداشت بخش عمده ای از معده كه مسئول ایجاد اشتها و گرسنگی است و ذخیره غذا در این قسمت انجام می‌شود، در كاهش وزن موثرتر از بندینگ است. میزان كاهش وزن دراین روش طی ۱ تا ۱/۵ سال پس از عمل بین ۶۰ تا ۸۰ درصداز اضافه وزن می‌باشد.

معایب و نقاط ضعف عمل اسلیو معده :

شیرینی خور شدن بیماران پس از چندسال ازعمل که البته منجر به افزایش مجدد وزن می‌شود. با خوردن نوشابه های گازدار ویا مصرف بیش ازحد غذا در دراز مدت، معده باقیمانده جاربازمیکند وتا حدود دوبرابر معده ای که بتازگی اسلیو شده، بزرگ میگردد. درچنین وضعیتی که معمولا با وزن گیری دوباره بیمار همراه است، عمل مجدد برای برداشتن آن قسمت از معده که گشاد شده قابل انجام است ودراصطلاح به re-sleeve نامیده میشود.یکی از مهمترین عوارض این عمل، نشت محتویات اسیدی معده ازبین منگنه های جراحی(استپلرها) است که معمولا درهفته اول پس ازعمل وبمیزان تقریبی ۱ تا ۶ درصد موارد پیش می آید. هرگونه تب یا افزایش صربان قلب در روزهای ابتدایی پس از عمل که ممکن است با درد شکمی همراه باشد یا نباشد، از اهمیت بسزایی درتشخیص نشت مسیر استپلرها برخوردار است. تشخیص زودهنگام ومداخله جراحی با لاپاراسکوپی مجدد وبازبینی مسیر منگنه ها ودرصورت امکان، ترمیم محل سوراخ یا نشتی از نکات برجسته وکلیدی در درمان این عارضه است. ازآنجا که حدود ٨٠ درصد معده بصورت طولی در این عمل برداشته می‌شود و از شكم خارج می‌گردد، عمل غیرقابل برگشت است. این نكته راباید قبل ازعمل به بیمار یاداوری نمود.درسالهای اخیر البته با اصلاح تکنیک جراحی یعنی دوختن مسیر استاپلرها با نخهای قوی، امکان نشت از لابلای منگنه ها بسیار کاهش یافته و دلیل آن محکم شدن مسیر دوخت محل برش معده است، علاوه برآن نیز روی مسیر استاپلرها را که با دوختن نخ محکمکاری شده است، با همان قسمت از چادرینه یا اومنتومی که درابتدای عمل از خم بزرگ معده جدا کرده بودیم مجددا می دوزیم و این مسیر را کاملا ایمن و مقاوم میسازیم. این اقدام از خونریزی بعد عمل از مسیر منگنه ها نیز پیشگیری مینماید.

لازم به ذکر است که مراقبتها وهمکاری بیمار دردوره پس از عمل ورعایت دستورات غذائی و اصول غذاخوردن، توانسته تاحدود زیادی میزان نشت محتویات معده را کاهش دهد. آسیب طحال یا وریدطحالی به میزان خفیفی ممكن است منجر به خونریزی از طحال وبرداشتن آن گردد. در موارد نادری لخته شدن ورید اصلی دستگاه گوارش که به کبد وارد می شود (بنام ورید پورت) میتواند درصورت عدم تشخیص به یک فاجعه داخل شکمی منجر گردد و موجب سیاه شدن یا گانگرن روده ها شود. تشخیص زودهنگام و شروع بموقع داروهای ضدانعقادی و حلّال لخته، میتواند مشکل را بسرعت و براحتی حل نماید. ایجاد لخته در وریدهای عمقی پا و آمبولی ریه، گاهی به ندرت منجر به بدحال شدن بیمار وتنگی نفس شدید میگردد که علی القاعده باید بیمار دربخش آی سی یو بستری ومداوا شود. خونریزی از محل استاپلرها در دوره پس از عمل اسلیو معده بمیزان حدود نیم درصدِ موارد بایستی مورد توجه قرار گیرد. میزان مرگ و میر عمل جراحی اسلیو معده  درمقاله های مختلف كمتر از ۱% گزارش شده است.درمورد مراقبتهای پس ازعمل باید به این نکات توجه نمود :در روز اول پس از عمل اسلیو معده از بیماران در بخش رادیولوژی، عکسبرداری باماده حاجب خوراکی به عمل می‌آید و چنانچه معده‌ی موزی شكل، بدون نشت از محل استاپلرها مشاهده گردد، درن شكمی كه در مجاورت آن قرار دارد خارج و رژیم مایعات صاف شده و رقیق شروع می‌شود و بیمار ترخیص میگردد. بیماران تا یکی دو هفته پس از عمل فقط بایستی از مایعات صاف شده با حجم كم و جرعه جرعه استفاده كنند؛ ازهفته سوم به بعد رژیم سبک ونرم شروع و تدریجاً به شکل عادی به خوردن غذاهای معمولی میپردازند. بیماران اكیداً بایستی از مصرف غذاها با حجم زیاد و نیز نوشابه‌های گازدار(بدلیل ایجاد ناگهانی حجم) خودداری كنند، درغیراینصورت خصوصاً در روزهای اول پس از عمل اسلیو منجر به ایجادعارضه نشت معده و به طور دیررس منجر به دردهای معده و افزایش تدریجی حجم آن می شود و كاهش وزن را با كندی و یا توقف مواجه می‌نماید.