این روش در بیمارانی انجام می شود كه در دسته چاقهای سوپر باشند (50 ≤ BMI ) و یا روشهای دیگرجراحی چاقی نظیر اسلیو معده ، با شكست مواجه شده باشد .

همچنین در بیماران دیابتی مقاوم به درمان انسولین روش انتخابی برای درمان دیابت آنهاست .
از مزایای این عمل میزان كمتر عوارض سندرم دامپینگ و زخمهای حاشیه آناستوموز است .
دراین عمل ابتدا جراحی اسلیو با حجمی حدود ۱۵۰ تا ۲۰۰ سی سی و بهمان روش كه قبلاً توضیح داده شد ، انجام می شودو فازاول که درواقع روش محدود كننده ورود غذا است شکل میگیرد ، سپس با جدا سازی قسمت اول اثنی عشر بافاصله ای بمیزان ۲ تا ۳ سانتیمترازدریچه خروجی معده(پیلور) وقطع آن، باقیمانده اثنی عشر از مسیر عبور غذا حذف می شود .
فازدوم عمل یعنی مرحله ایجاد کاهش در جذب ، با قطع روده باریك از فاصله ۲۵۰ سانتیمتری دریچه انتهایی روده باریک (دریچه ایلئوسكال) شروع می شود. دراین مرحله دوسر روده باریک را درداخل شکم بنحوی علامت گذاری میکنیم که سر پائینی را با اول اثنی عشر آناستوموز وسر بالائی را با اواخر روده باریک درفاصله ۱۰۰ سانتی متری دریچه ایلئوسکال متصل وآناستوموز میکنیم. حاصل این عمل این خواهدشد که غذا پس ازپیمودن مسیر طبیعی هضم از معده ی کوچک شده ، وارد نیمه انتهایی روده باریک شده و پس از طی مسیر نسبتاً طویلی تنها در محدوده ۱۰۰ سانتیمتری انتهای روده باریک به جذب میرسد وچون فرصت کافی برای جذب کامل وجود ندارد، بخش عمده مواد غذایی دفع میشود وبدن مجبوراست ازمتابولیسم چربیهای فراوانی که ذخیره نموده است کالری موردنیاز فرد راتامین کند ونتیجه آن کاهش وزن ولاغری خواهدبود.
نتایج عمل از سایر روشها در كاهش وزن ، درخشان تر و موثرتر است به نحوی كه در طی یکسال پس از عمل ۷۰ درصد وطی سال بعد بین ۸۰ تا ۹۰ درصد اضافه وزن كاهش می یابد . دامپینگ در عمل سوئیچ اثنی‌عشر وجود ندارد چون دریچه خروجی پیلور حفظ شده است وغذا تدریجا وارد روده میشود. تنوع غذایی در این عمل بیشتر وبهتر تحمل میشود که در بای پس اینچنین نیست. بهبودی دیابت در بیمارانی که تحت عمل سوئیچ اثنی عشر قرار گرفته اند بسیار بارزتراست. احتمال تنگی اناستوموز و نیز زخم حاشیه آناستوموزدر این عمل کمتراز بای پس معده است. بهبودی چربیهای خونی مثل تری گلیسرید وکلسترول وهمچنین کاهش سطح اسیداوریک وبهبود عملکرد کبد واصلاح آنزیمهای کبدی، ازجمله دستاوردهای این عمل است. کاهش وزن واضح در این بیماران منجر به اصلاح وضعیت تنفسی ورفع تنگی نفس آنها خواهد شد وتوان جسمانی وسرعت عمل انهارا بخوبی افزایش خواهد داد. روح نا امیدی ویاس در این بیماران بطور بارزی بهبود خواهد یافت وبعبارت دیگرتولدی دوباره پیدا خواهند کرد.
این عمل استاندارد طلائی برای افراد super obese در نظر گرفته شده است ونتایج عمل حاكی از میزان بسیار پایین بازگشت وزن یا weight regain است. عوارض کبدی ناشی از سوء جذب و دفع چربی در بیماران ، ونیز كمبود برخی از ویتامینها یا عناصر متابولیك باید مورد توجه قرارگیرد، چراكه در صورت عدم توجه وعدم پیشگیری، باعث بروز بیماریهای دیگری مانندسیروز کبدی، کمبود فقر آهن، پوکی استخوان وکمبودكلسیم، اختلالات و كمبود ویتامین های گروه محلول در چربی میشود . بدین جهت افراد عمل شده باید برای مدت طولانی از مكمل های غذایی و ویتامینهای مختلف استفاده نمایند .بیماران بایددر دوره های منظم جهت انجام تستهای کبدی وازمایشهای روتین، ویتامینها وبررسی کم خونی مراجعه وتحت نظرباشند. بروز سنگهای صفراوی از عوارض شایع این روش جراحی است وبهمین جهت،عمل برداشتن کیسه صفرا بطورهمزمان با عمل اول توسط بسیاری ازجراحان انجام میشود. بوی بد مدفوع وگاز روده یکی ازشایعترین شکایات بیماران در دوره طولانی پس از عمل است وبستگی زیادی به نوع تغذیه ومصرف حبوبات ومانند آن دارد. درصورت مصرف غذاهای چرب مدفوع نیز چرب خواهدشد. دفعات دفع مدفوع نسبت به قبل، افزایش یافته اما هیچگاه بصورت اسهالی نخواهد بود. در افرادی که یبوست مزمن داشته باشند دفع آنها بصورت نرمال خواهد شد .
درطی دوسه سال اخیر عمل سوئیچ اثنی عشر تحت تاثیر تحول بزرگی ازنظر تکنیکی قرار گرفته که هم زمان عمل را کوتاهتر وهم روش آناستوموز را ساده تر کرده است. دراین متد بجای قطع روده باریک و انجام دو نقطه آناستوموز، فقط قوسی از روده باریک بالا آورده میشود وبا اول اثنی عشر آناستوموز میشود ودیگر نیازی به قطع روده وانجام آناستوموز دوم نیست. محل آناستوموز به شدت چاقی ووجود دیابت مقاوم درفرد بستگی دارد بطوری که هرچه وزن بیشتر ودیابت مقاومتر باشد طول روده باریک ونقطه آناستوموز، طولانی ترانتخاب میشود وبه دریچه انتهایی روده باریک نزدیک تر میگردد بنحوی که در۲۰۰ سانتی متری انتهای روده، آناستوموز صورت میگیرد. چنانچه چاقی خیلی شدید نباشد یا دیابت بهمراه چاقی کلاس یک یا دو وجود داشته باشد ، از طول کوتاهتری برای بای پس روده استفاده میکنیم که معمولا ۲۰۰ سانتیمتر از ابتدای روده باریک فاصله گرفته میشود. عمل اول را که ۲۰۰ سانت از ابتدای روده فاصله دارد، بنام عمل "بای‌پس لوپ دئودنو ژژونال" یا به اختصار LDJB میگویند ومبتکر آن آقای هوآنگ (Huang) از تایوان است. درعمل دوم که ۲۰۰ سانت از انتهای روده باریک فاصله دارد وآنرا با ابتدای اثنی‌عشر آناستوموز میکنیم، بنام "آناستوموز منفرد دئودنوایلئال" یا به اختصار SADI مینامند. عمل اسلیو همراه باسوییچ اثنی عشر، عملی بزرگ و مشکل است وباید توسط جراحانی انجام شود که به اینگونه روشها و تکنیکها و نیز درمان عوارض آنهاآشنایی کامل داشته باشند. این عمل به روش لاپاراسکوپی در ایران از سال ۱۳۸۸ درحال انجام است و منحصرا توسط دکتر سادات منصوری انجام میشود.