جراحی لاپاراسکوپی مانند هرعمل جراحی دیگری میتواند دارای عوارضی باشد. عارضه عمل به معنی ایجاد اتفاق یا پدیده شناخته شده وقابل پیش بینی در جریان یک عمل جراحی یا بعدازآن است که معمولا قابل درمان وبرطرف شدن است اما منجر به طولانی تر شدن سیر بهبودی بعدازعمل میگردد. درجراحیهای لاپاراسکوپی نیز بروز برخی مشکلات میتواند موجب طولانی شدن سیر درمان ودوره نقاهت بعد ازعمل شود. احتمال بوجود آمدن این عوارض ومشکلات برحسب تبحر ومهارت جراح کاهش قابل ملاحظه ای می یابد ومعمولا آمار این عوارض باضریب احتمال پایینی همراه است. عوارض عمل لاپاراسکوپی اگرچه نادر است و با احتمال کمی ایجاد می شود اما معمولا بر دو دسته میباشند : یکی آنها که درحین عمل اتفاق می افتد ودیگری عوارضی که پس ازعمل ایجاد می شود :

۱- عوارض حین عمل :

الف) سوراخ شدن روده یا احشاء داخل شکمی: معمولا درابتدای لاپاراسکوپی لازم است شکم توسط گازکربنیک بادشود تافضای لازم برای رویت احشاء شکمی ایجاد گردد؛ برای دمیدن هوا بداخل شکم از سوزنی کلفت و اتوماتیک بنام وِرِس استفاده میشود که پس ازورود بداخل شکم به دستگاه حاوی مخزن گازکربنیک متصل وسپس بافشاری یکنواخت وآرام شکم باد میشود. ممکنست با ورود این سوزن خصوصا درافرادی که سابقه عمل قبلی وچسبندگی در شکم دارند قوسی ازروده که درمسیر سوزن است مورد اصابت سرتیز سوزن قرارگیرد وروده بغتتاً سوراخ شود . درچنین حالتی لازم است باشروع عمل ابتداءً محل سوراخ دوخته وبسته شود وسپس عمل ادامه یابد . همین اتفاق ممکن است درحین ورود تروکار (که وسیله لوله ای شکلی با دریچه های اتوماتیک ورود وخروج هوااست) ایجادشود.

ب) سوراخ شدن ویا صدمه دیدن عروق بزرگ شکمی : برخی جراحان کم تجربه ویا عجول ممکنست درصورت ورود ناشیانه سوزن ورس یا تروکارها خصوصا اولین تروکار بداخل شکم، ناگهان مواجه با پارگی یا صدمه عروق اصلی شکم مانند شریان آئورت ویا ورید بزرگ کاو که درمجاورت آئورت قرارگرفته، شوند و بروز یک فاجعه شکمی را شاهد باشند. بهمین جهت بسیاری ازجراحان باتجربه ی لاپاراسکوپی ترجیح میدهند تروکار اول را زیر دید مستقیم وبدون استفاده از سوزن ورس وارد کنند.

ج) پنوموتوراکس : تجمع هوا در داخل قفسه صدری وخارج ازریه ها را پنوموتوراکس می نامند، این عارضه درحین لاپاراسکوپی و بندرت اتفاق می افتد. علت آن رسوخ هوا بداخل قفسه سینه ازطریق دیافراگم دراثر فشار زیاد هوا در داخل شکم است.

د) آمفیزم زیرجلدی : تجمع هوا در زیر پوست گاهی بطور نادر دیده میشود که دراثر افزایش فشار هوای داخل شکم و جذب گازکربنیک از طریق لایه های جدارشکم ویا میان سینه بوجود می آید ومعمولا طی چند ساعت پس از عمل خودبخود ازبین میرود.

ه) گاهی در بیماران قلبی که قدرت انقباضی کافی ونرمالی ندارند ایجاد هوا در داخل شکم که بنام پنوموپریتونیوم گفته می شود ، میتواند روی میزان بازگشت خون ازوریدهای اصلی شکم به قلب تاثیر گذاشته و باعث کاهش حجم خون درگردش شود ومنجر به افت فشارخون درحین عمل گردد. درچنین حالتی جراح میبایست از ایجاد فشار زیاد گاز درداخل شکم خودداری کند .

بعد از عمل جراحی لاپاراسکوپی ، بیمار تا دو الی سه روز درد خفیف تا متوسطی را در ناحیه گردن و شانه تجربه میکند .

این درد درحالت نشسته یا راه رفتن ، کمتر و یا از بین میرود اما در وضعیت خوابیده بیشتر می شود.

علت این اتفاق را اینگونه می توان تحلیل کرد که :

در لاپاراسکوپی ، برای دیدن احشاء داخل شکم ، باید شکم را به کمک گاز کربنیک ( دی اکسید کربن ) به آرامی و با سرعت ۱ تا ۲ لیتر در دقیقه ازهوا پر نمود تا به فشار حداکثری ۱۳ تا ۱۵ میلیمتر جیوه برسد . دراین لحظه سرعت جریان هوا بطور اوتوماتیک کاهش می یابد و تا رسیدن فشار به حدود ۱۳ متوقف می شود . با هر ورود و خروج وسیله از طریق تروکارهای لاپاراسکوپی که البته مجهز به دریچه های یکطرفه خودکار هستند ، ممکن است مقدار کمی از این هوا خارج شود و فشار داخل شکم از ۱۳ کاهش یابد که بلافاصله دستگاه اینسو فلاتور یا همان دمنده هوا دوباره بطور خودکار گاز کربنیک را به داخل شکم وارد می کند و فشار را در همان حد ۱۳ تا ۱۵ نگه می دارد . این فشار ثابت در حین لاپاراسکوپی موجب اتساع یا کشش عضلانی جدار شکم ونیز عضله دیافراگم می شود و نتیجه آن درد یا احساس کوفتگی عضلانی در ناحیه تمام شکم و انتشار درد عضله دیافراگم به شانه ها در دوره پس از بهوش آمدن می گردد .

هرچه زمان عمل طولانی تر باشد و هر چه عضلات شکمی سفت تر باشد این اتفاق بیشتر آزار دهنده است .

در خانمهایی که چند بار حاملگی و زایمان داشته اند بدلیل شلی ماهیچه های شکم وانعطاف پذیری بیشتر ، درد عضلانی جدار شکم و شانه درآنها کمتر و یا با شدت خفیفتر دیده می شود . چنانچه سرعت پرشدن هوا درشکم درابتدای لاپاراسکوپی، زیاد و ناگهانی باشد ، این کشش عضلانی و درد شانه نیز بیشتر خواهد بود .

در افراد مسن و یا کسانی که قدرت انقباضی عضله قلبشان بدلیل ضایعه قلبی کاهش یافته است باید دقت نمود که هم سرعت جریان هوا ( فلو ) و هم فشار نهائی هوا در داخل شکم از حد مجاز خارج نشود تا میزان بازگشت خون به قلب کاهش نیابد و خللی در عملکرد قلب درحین لاپاراسکوپی ایجاد نشود .